Quoniam instituta artium sufficienter tractavimus, nunc de catholicis nominum ∥ verborumque rationibus doceamus.

Quidam sic esse nominum declinationes numero quinque voluerunt, sicut verborum coniugationes tres, et omnem declinationem ex genetivo casu numeri singularis posse cognosci. et primae quidem declinationis genetivum singularem ae diphthongo terminant generis masculini et feminini, ut hic poeta huius poetae, haec Musa huius Musae. nam prima declinatio neutrum nomen non habet, id est ae diphthongo genetivus singularis terminatus generis neutri non invenitur, exceptis quibusdam generis omnis, ut hic et haec ∥ et hoc verna, hic et haec et hoc advena. dicimus enim verna puer, verna puella, verna mancipium. lcctum est et unum hac declinatione nomen generis neutri apud Sallustium, ‘et dextrum flumen Turia’, huius Turiae. nam e sola sive correpta sive producta nullius generis casus genetivus reperitur terminatus, nisi antique, ut Vergilius

libra die somnique pares ubi fecerit horas,

et Sallustius ‘dubitavit acie pars’. secundac declinationis genetivus singularis i littera terminatur in omni genere, ut hic Plautus huius Plauti, haec fraxinus huius fraxini, hoc bellum huius belli. | tertiae declinationis genetivus singularis is syllaba terminatur in omni gene∥re, hic orator huius oratoris, haec virgo huius virginis, hoc carmen huius carminis. quarta declinatio genetivum singularem us syllaba terminat in genere masculino et feminino, ut hic fluctus huius fluctus, haec manus huius manus. nam generis neutri genetivus singularis quartae declinationis u producta terminatur, ut hoc cornu huius cornu, quoniam genetivus singularis us syllaba terminatus in genere neutro numquam reperitur.