Normalized Icelandic Text

Heyrið ungir menn eitt ævintýr og fagra frásögn fráhinum frægasta meykóngi er verið hefur í norðurhálfu veraldarinnar er hét Nítíða hin fræga erstýrði sínu ríki með heiður og sóma eftir sinnföður Ríkon keisara andaðan. Þessi meykóngur sat íöndvegi heimsins í Frakklandi hinu góða og héltPárisborg. Hún var bæði vitur og væn, ljós og rjóð íandliti þvílíkast sem hin rauða rósa væri samtempraðvið snjóhvíta lileam, augun svo skær semkarbunkulus, hörundið svo hvítt sem fíls bein, hárþvílíkt sem gull, og féll niður á jörð um hana. Húnátti eitt höfuðgull með fjórum stöplum, en upp afstöplunum var einn ari markaður, en upp af aranumstóð einn haukur gjör af rauða gulli, breiðandi sínavængi fram yfir hennar skæra ásjónu jungfrúinnar aðei brenndi hana sól. Hún var svo búin að viti semhinn fróðasti klerkur, og hinn sterkasta borgarveggmátti hún gjöra með sínu viti yfir annara manna vitog byrgja svo úti annarra ráð, og þar kunni hún tíuráð er aðrir kunnu eitt. Hún hafði svo fagra raustað hún svæfði fugla og fiska, dýr og öll jarðligkvikindi, svo að unað þótti á að heyra. Hennar ríkistóð með friði og farsæld.

Ypolitus hét einn smiður í Frakklandi með meykónginum.Hann kunni allt að smíða af gulli og silfri, gleriog gimsteinum, það sem gjörast mátti af mannahöndum.

Nú er að segja af meykónginum, hún býr nú ferð sínaheiman út á Púl. Þar stýrði ríki sú drottning erEgidía hét; hún hafði fóstrað meykóng í barnæsku.Hún átti son er Hléskjöldur hét. Siglir drottning númeð sínu dýru fólki fagurt byrleiði, þar til er húnkemur út á Púl. Gengur frú Egidía móti meykóng, oghennar son, og öll þeirra slekt og veraldar mekt ogheiður, gjörandi fagra veislu í sinni höll, um allannæstan hálfan mánuð.

Einn dag veislunnar gengur meykóngur á dagþingan viðsína fósturmóður svo talandi: ‘Mér er sagt að fyrireyju þeirri er Visio heitir ráði jarl sá erVirgilius heitir; hann er vitur og fjölkunnigur.Þessi ey liggur út undan Svíþjóð hinni köldu, útundir heimsskautið, þeirra landa er menn hafa spurnaf.