1. Uitgave Martinus Nijhoff, Den Haag. In Deel II vindt men Rusland, Oost-Duitsland (D.D.R.), Hongarije, Polen, Roemenië, Tsjecho-Slowakije, Yoegoslavië. Voorts vindt men in deze publikatie de internationale conventies (die voor deze arbitrage van belang kunnen zijn) met name (in Deel II) de New York Conventie van 1958 en (in Deel III) de Geneefse Conventie van 1961. Deel III bevat tevens, met een commentaar, de E.C.E.-Rules, het arbitrage-reglement, opgesteld door de Economic Commission for Europe van de Verenigde Naties.

2. De schrijver is hoogleraar aan de Universiteit van Ottawa, Canada. In internationale arbitragekringen is hij een bekende figuur.

3. Dezelfde landen als in Intern. Comm. Arb. (zie noot 1) plus Albanie en Bulgarije.

4. Zie Pisar, S., the Communist System of Foreign trade adjudication, Harvard Law Review 1959 p. 1409 e.v.Google Scholar; Berman, H.J., Force majeure and the denial of an export licence under Sovjet LawGoogle Scholar, idem 1960, p. 1128 e.v.; Domke, Martin, The Israeli-Soviet Oil Arbitration, American Journal of International Law 1959, p. 787 e.v.Google Scholar; Lunz, L.A., Conflict of Laws in International Sale – Theory and Practice of Socialist Countries, Recueil des Cours de l'Académie de Droit International de la Haye, 1965, Deel III.Google Scholar

5. Zie de voorbeelden van Lunz in zijn colleges voor de Académie de Droit International (vorige noot) p. 44 en 45.

6. Zie Donner, Intern. Comm. Arbitration, deel III p. 245. De tekst van deze wet is eveneens in het hierbesproken boek afgediukt (p. 298 e.v.).

7. Aldus Artikel V van de Geneefse Conventie 1961. Zie commentaar hierop van Pointet in Int. Comm. Arbitration, Deel III, p. 280.