HERCVLES [FVRENS]

287 huc mons et illuc cessit (cecidit codd.)

Seneca nat. quaest. VI, 25, 2 si velis credere, aiunt aliquando Ossan Olympo cohaesisse, deinde terrarum motu recessisse et fissam unius magnitudinem montis in duas partes. Lucan. VI, 347 postquam discessit Olympo Herculea gravis Ossa manu subitaeque ruinam sensit aquae Nereus. Claud. rapt. Pros. II, 183 dissiluit gelido vertex Ossaeus Olympo. Philostr. imag. II, 14 τὰ δʾ ὄϱη διίσταται τὸ ἀποχϱῶν τῷ ποταμῷ μέτϱον. cf. Diodor. IV, 18, 6. Strab. p. 430. Athen. p. 639 E. Spanhemius ad Callim. hymn. Del. 105.

490 Iovi dedisti coniugem, regi dabit (dabis codd.)

dabit Hercules; cuius nomen et ex antecedentibus facile subauditur et olim subauditum esse docet quod sequitur viro probante.

522 infernus imo sonuit e fundo fragor

hoc recte dictum esset si ex inferis nunc demum Hercules emergeret; at per viam publicam ad Thebas accedit. amplificavit interpolator quod v. 521 de terra Herculis gressibus calcata et concussa recte dicitur: cur mugit solum? male idem ex v. 523 (est est sonitus Herculei gradus) iteravit sonandi verbum. denique in animo habuisse videtur Thy. 262 imo mugit e fundo solum.

634 mactetur hostia, hanc ferat virtus notam

fiatque summus hostis Alcidae Lycus

hostia pro hostis reponere non dubitavi, quamquam sciebam voces dactylicas et creticas in interpunctione cum sequentibus fere non coalescere nisi ut in quarto pede synaloephe fiat (cf. v. 1040 stat ecce ad aras hostia, expectat manum); illud tamen et sermo et sensus postulare videbatur nec nimium differunt versus qualis est Agam.