In this Appendix we shall consider in detail Dionysius of Halicarnassus' evidence for the religious roles of the curiae. This relates both to his own vision of the curiae, and to wider issues of the development of the curiae which are further discussed in Appendix 2, and taken together present a much more dynamic vision of the curiae than is sometimes appreciated. We begin with his major statement of the religious roles of the curiae as laid down by Romulus.

(2.21.2) χωρὶς γὰρ τῶν ἐχόντων τὰς συγγενικὰς ἱερωσÚúνας οἱ τὰ κοινὰ περὶ τῆς πόλεως ἱερὰ συντελοῦντες κατὰ Φυλάς τε καὶ Φράτρας ἑξήκοντα κατεστάθησαν ἐπὶ τῆς ἐκείνου ἀρχῆς. λέγω δὲ ἃ Τερέντιος Οἅάρρων ἐν ἀρχαιολογίαις γέγραΦεν, ἀνὴρ τῶν κατὰ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἀκμαάντων πολυπειρότατος. (21.3) ἔπειτα, ὅτι τῶν ἄλλων Φαúλως πως καὶ ἀπερισκέπτως ὡς ἐπὶ <τὸ> πολὺ ποιουμένων τὰς αἱρέσεις τῶν ἐπιστησομένων τοῖς ἱεροῖς καὶ τῶν μὲν ἀργυρίου τὸ τίμιον ἀξιοúντων ἀποκηρúττειν, τῶν δὲ κλήρῳ διαιροúντων, ἐκεῖνος οὔτε ὠνητὰς χρημάτων ἐποίησε τὰς ἱερωσúνας οὔτε κλήρῳ μεριστάς, ἀλλ' ἐξ ρκάστης Φράτρας ἐνομοθέτησεν ἀποδείκνυσθαι δúο τοὺς ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονότας τοὺς γένει τε προὔχοντας τῶν ἄλλων καὶ ἀρετῃ̃ διαΦόρους καὶ χρημάτων περιουσίαν ἔχοντας ἀρκοῦσαν καὶ μηδὲν ἠλαττωμένους τῶν περὶ τὸ σῶμαι τοúτους δὲ οὐκ εἰς ὡρισμένον τινὰ χρόνον τὰς τιμὰς ἔταξεν ἔχειν, ἀλλὰ διὰ παντὸς τοῦ βίου στρατειῶν μὲν ἀπολελυμένους διὰ τὴν ἡλικίαν, τῶν δὲ κατὰ τὴν πόλιν ὀχληρῶν διὰ τÒν νόμον.