Petrus Diaconus monachus Cassinensis librum notarum, ut ipse scribit in operum suorum elencho (Mon. Germ. SS. VII p. 795), ex parvo ampliorem effecit et Chuourado imperatori (scilicet tertio a. 1138—1152) dedicavit. Quem adhue non habuimus nisi ex editione principe, quae est Veneta a. 1525 infra ubi de Probo ficticio dicemus alleganda, curata a nescio quo viro docto, qui ei praemisit epistulam ad Marinum Sanutum Leonardi filium; hanc enim repraesentarunt non emendatam nisi ex coniectura saepe parum felici Gothofredus (p. 1497—1526), Lindenbrogius (p. 92—151), Putschius (p. 1579—1638). Reperi ego eius tractatus scriptos libros duos, Vaticanum 9152 f. 1—25 saeculi XV exeuntis, quem inspexi, et quem excussi totum supra p. 269 memoratum Bernensem Marcanovae f. 170—190, ubi praeterea ad Petri praefationcm Marcanova variam lectionem apposuit ex ‘alio libro’ a se collato. Nam in censum non veniunt utpote ex Bernensi descripti duo alii libri Marcanovani qui item Petrum continent Mutinensis f. 213—223 et Collegii Romani f. 190 v.—202. In libro Vaticano post adiunctum Petro caput de numero litterarum f. 25 v. ita subscribitur: ‘explicite sunt note litterarum more vetusto cum numeris earum per manum GK scoti etc.’; Marcanovani subscriptio talis est: expliciunt notae litterarum more vetusto partim scriptae partim pictae, quia tu scriptor fuisti ignarus; nunc autem satis digne corrcptae (sic) sunt 1457 Cesennae in die gloriosissimi sancti Hieronymi devotissi.