1. Memoriam beati Michaelis archangeli toto orbe venerandam ipsius et opere condita et consecrata nomine demonstrat ecclesia. Quae non metallorum fulgure, sed privilegio commendata signorum, vili facta scaemate, sed caelesti predita virtute, utpute quam fragilitatis humanae memor archangelus dę celo veniens, ad promerendam ibi mortalibus supernorum sociaetatem, propria manu condere dignatus est. Vertice siquidem montis excelsi posita, de corpore eiusdem saxi speluncae instar precavata ostenditur. Est autem locus in Campaniae finibus, ubi inter sinum Adriaticum et montem Garganum civitas Sepontus posita est, qui a moenibus civitatis ad 12 milia passuum preerectus, in cacumine suppremo beati archangeli, quam prefatus sum, gestat ecclesiam. Hanc mortalibus hoc modo cognitam libellus in eadem ecclesia positus indicat.

2. Erat in eadem civitate predives quidam nomine Garganus, qui et ex eventu suo monti vocabulum indidit. Huius dum peccora, quorum infinita multitudine pollebat, passim per divexi montis latera pascerentur, contigit, taurum, armenti congregis consortia spernentem, singularem incedere solitum et extremum, redeunte peccore, domum non esse regressum. Quem dominus, collecta multitudine servorum, per devia quaeque requirens, invenit tandem in vertice montis foribus cuiusdam adsistere speluncae, iraque permotus, cur solivagus incederet, arrepto arcu appetit illum sagitta toxicata. Quae velud venti flamine retorta, eum a quo iecta est mox reversa percussit. Turbati cives et stupefacti, qualiter res fieret effecta – non enim accedere propius audebant –, consulunt episcopum, quid facto opus esset. Qui, indicto ieiunio triduano, a Deo monuit esse quaerendum. Quo peracto, sanctus Domini archangelus episcopum per visionem alloquitur, dicens: “Iam bene fecistis, quod homines latebat a Deo quaerendum; mysterium videlicet hominem suo telo percussit, ut sciatis, hoc mea gestum voluntate.