LAPIDIS illam fabulam quis nescit post praematuram mortem auctoris annos XXX latere, famamque ei serius accessisse quam ut frueretur? hic uir, in prouincia Serum australi natus, multa puer audiebat narrare seniores, inter quae bellatorum fabulas et amantium, quas tanta delectatione percepit ut iuuenis, cum ab optato cursu prohiberetur, ad artem narrandi conuersus statim opus primum multorum, Librum et Ensem nomine, conscripserit. his libris equitum amantiumque res gestas celebrat (Aquitanos illos ternos ad regis Arturi mensam fingite inter equites errantis adiectos); artem cum gladio dimicandi praecipue collaudat; stilo autem adeo docte eleganterque conscribit eos, sed idem sermone communi lasciuiisque uariatos, ut et in ludis et in academiis iam legantur, uenierintque numero ter miliens. nam ciuium cum res multa abhinc saecula gestas bene cognouit tum quas adulescentuli gerere cupiant comprehendit; cognouit autem quid per allegoriam fabulae uetustae ferant uirtutis et ponderis.

rei publicae quoque studet: quid praesertim apud Seras accidat noui per nuntios papyraceos edidit, addiditque commentaria non modo suo conscripta calamo sed etiam Anglice reddita, ne in insula tunc in antiquam fidem reditura populus unus alterum ignoraret quid uellet; quae commentaria mox in libro sunt edita. multum uero hic uir, qua est prudentia, ad reditum illum parandum profuit. qua de re sic ipse more Solonis: