VITAS aliorum qui conscribunt uiam notam terunt studioque populari respondent; pauci tamen artem supra sermones fabulasque aniles extollunt. inter eos haec femina, rebus inauditis sed pertinentibus inuentis, rebus tum temporis gestis lucide perspectis, uario suo muliebri consensu, eximia denique arte narrandi, laudes cum praemiis maximas accipit. primo libros aliorum lectos quam bene conscripti essent discernebat; mox, libello de iure feminarum uindicato inuento, primum librum edidit suum. secuti sunt iam sex, omnes inuestigationibus diligentissimis ornati. de feminis plerumque scribebat – ad Catherinae illius antipodensis uitam exponendam aptiorem idcirco sese praebuit quod femina esset – sed recentius non modo alia tempora sed etiam uiros elegit: Samuelem dico in collegio Magdalenae honoratum, et Durotrigem illum Thomam.

ille tamen auctore uitae caret? nonne in se ipsum commentarios uir singularis reliquit satis? annorum reliquit modo nouem: permulta alia, partim diu abscondita partim ualde disputata, addidit haec femina, praecipue de muliere uix cognita Maria – tritum illud est iter – sed etiam de classe administranda, de re publica tum turbata, de re omnium difficillima, cur ille quae fecit omissa re nulla cuncta memoraret. de Thoma quoque rursus inuenit noua, praesertim de uxore priore: rem domesticam eorum quo frigore gereretur prorsus depinxit. illius uitam ipsius carminibus subtilissime perquisitis illustrauit; quae si quando ipsa ediderit, ut fama est, opus sapientia plenissimum habebimus.

aliquid maius quam singulorum uitas egit haec femina. re enim cuiusque familiari cum ipsis rebus nostris moribusque gestis coniuncta mihi quidem uidetur alter esse Plutarchus.